Jolanta Horowska
XXX. lecie Koła TPPW im Edmunda Klemczaka w Opalenicy
7 listopada 2024 r. koło TPPW im. E. Klemczaka w Opalenicy obchodziło 30. rocznicę działalności. Koło powołano w październiku 1994 r. za sprawą Zygmunta Dudy i Bogumiła Wojcieszaka. Pierwszy z wymienionych, z zawodu nauczyciel, z powołania społecznik, zajął się sprawami organizacyjnymi i programowymi, a drugi poszukiwaniami historycznymi dotyczącymi opalenickich dróg do niepodległości i działaniami memorialnymi oraz publikacyjnymi.
Historię Koła przedstawiła sekretarz Zarządu Jolanta Horowska, przypominając wypowiedź prezesa Zarządu Głównego TPPW Stefan Barłóg: <<Koło opalenickie TPPW, w krótkim czasie, formami swojej działalności programowej dawało inspiracje – czyni to zresztą dotąd – innym ogniwom Towarzystwa. Tak jest na przykład w przypadku cyklicznych spotkań rodzin uczestników powstania wielkopolskiego. Obejmują one również wspólne śpiewanie piosenek powstańczych i patriotycznych, część artystyczną w wykonaniu młodzieży szkolnej. Spotkania rodzinne przyjęły się także w innych kołach TPPW na terenie Wielkopolski.>> („Wielogłos pamięci… Zygmunta Dudy, pedagoga i regionalisty” (Opalenica 2018, praca zbiorowa pod red. Bogumiła Wojcieszaka)
Właśnie te inicjatywy: Spotkanie Rodzin Powstańczych (XXXII) i opalenickie patriotyczne śpiewanie Cantate Patriae (XVII) są znakiem rozpoznawczym opalenickiego, najliczniejszego w całym TPPW Koła. Kolejne novum w pracy koła to prezentacja multimedialna „Powstańcy mówią…”, której autorami są Jagoda Haloszka oraz Bogumił Wojcieszak. Punktem wyjścia były biogramy, zamieszczone w „Opalenickim słowniku biograficznym”, autorstwa dra Zdzisława Kościańskiego i dra Bogumiła Wojcieszaka. które są napisane – co zrozumiałe – naukowym i sformalizowanym językiem. Biogramy na potrzeby prezentacji przeredagowano, wprowadzając elementy osobistych przeżyć i odniesień. Do zgromadzonych przemówiły „ożywione portrety”, czyli reprezentacje w rzeczywistości wirtualnej, Antoniego Kozaka – pierwszego poległego opalenickiego powstańca, Edmunda Klemczaka – dowódcy kompani opalenickiej, Władysławy Śmierzchalskiej – sanitariuszki i zwiadowczyni wysyłanej przez dowództwo do znajdującego się w rękach niemieckich Zbąszynia celem rozpoznania sytuacji oraz Walentego Edera , czynnego nauczyciela w szkole w Urbanowie, który z początkiem stycznia 1919 r. objął obowiązki sierżanta sanitarnego kompani opalenickiej.
Dzięki wykorzystaniu AI, czyli sztucznej inteligencji, zgromadzeni mogli zobaczyć i usłyszeć jak można ożywić historię, opowiedzieć ją w sposób osobisty, realistyczny i angażujący. Sztuczna inteligencja pozwala przekształcić suche fakty w żywe, osobiste narracje, które poruszają i edukują, nadając przeszłości nowy wymiar, przede wszystkim edukacyjny oraz pełniejsze, bo osobiście angażujące, znaczenie poznawcze. Nowatorska metoda powinna mieć przede wszystkim zastosowanie w edukowaniu młodych ludzi, którzy w szkole nie dowiedzą się o przyczynach, przebiegu i konsekwencjach Powstania Wielkopolskiego 1918/19.
Uroczysty charakter spotkania podkreślił fakt udekorowania Koła Odznaką Honorową „Wierni Tradycji”, przyznawaną za wybitne zasługi w upowszechnianiu wiedzy i pamięci o Powstaniu Wielkopolskim 1918/1919. Odznaczenia dokonali reprezentujący Zarząd Główny TPPW w Poznaniu Tadeusz Musiał – prezes, Wawrzyniec Wierzejewski i dr Zdzisław Kościański – wiceprezesi i Piotr Wojtczak – sekretarz generalny.
Warto podkreślić, że w wygłoszonej laudacji dr Zdzisław Kościański, oprócz osiągnięć Koła, poruszył problem marginalnego traktowania tematu Powstania Wielkopolskiego 1918/1919 w nowej szkolnej podstawie programowej. Pomimo uznania 27 grudnia Narodowym Dniem Zwycięskiego Powstania Wielkopolskiego, sam proces szukania dróg niepodległości W Wielkopolsce i wywalczenia wolności został pominięty. Swoimi refleksjami z dwukadencyjnego kierowania opalenickim kołem podzielił się Andrzej Mainka.
Wśród zaproszonych gości znaleźli się m. in. dr hab. Rafał Reczek, dyrektor IPN w Poznaniu, przedstawiciele powiatowych i gminnych władz samorządowych oraz przedstawiciele Kół TPPW z Grodziska Wielkopolskiego, Lwówka, Nowego Tomyśla, Wolsztyna, Zbąszynia, a także Dariusz Matuszewski, Kustosz Muzeum Ziemi Grodziskiej
Autorka jest sekretarzem Koła TPPW w Opalenicy
Michał Klisiński
Śladem Powstańców Wielkopolskich – Zasłużonych Pionierów Gorzowa Wielkopolskiego – Gra Terenowa IV edycja – 2024 r.
W sobotnie przedpołudnie w dniu 26 października 2024 r. tropem zasłużonych Powstańców Wielkopolskich – Pionierów Gorzowa w ramach IV edycji Gry Terenowej wyruszyło z miejsca zbiórki w Muzeum im. Jana Dekerta w Gorzowie Wielkopolskim przy ul. Warszawskiej 20 uczestników. Wydarzenie miało charakter międzypokoleniowy skupiając zarówno dzieci i młodzież szkolną pod opieką opiekunów jak i osoby dorosłe w pełnym przedziale wiekowym. Wśród uczestników byli uczniowie gorzowskich placówek oświatowych: Szkoły Podstawowej nr 4, IV Liceum Ogólnokształcącego, Zespołu Szkół Kreowania Wizerunku (dawnej Zespół Szkół Odzieżowych). Swoją liczną reprezentację miała Drużyna ZHP Gorzowskie Wodniaki. Z Popowa pod Skwierzyną przybył długoletni członek PTTK i Koła Towarzystwa Pamięci Powstania Wielkopolskiego w Skwierzynie Władysłąw Pachowicz. Gorzowskie Koło Towarzystwa Pamięci Powstania Wielkopolskiego było reprezentowane przez Barbarę Zwolińską, Dorotę Ciołkę Wiśniewską, Renatę Ostrzeniewską, Michała Klisińskiego i Andrzeja Nawojczyka. Gościem honorowym wydarzenia był Lubuski Kurator Oświaty Mariusz Biniewski, który objął swoim Patronatem Grę. Pierwszym, symbolicznym miejscem na szlaku Gry była kwatera Powstańców Wielkopolskich na cmentarzu świętokrzyskim. Uczestnicy Gry poznali historię założonej w 1946 r. kwatery, oraz informacje o Powstańców spoczywających poza kwaterą na gorzowskich nekropoliach. Opracowana na tegoroczną edycję Gry trasa prowadziła do miejsc związanych z Powstańcami Wielkopolskimi a jednocześnie zasłużonymi Pionierami Gorzowa pełniącymi ważne w mieście funkcje w pierwszych latach po zakończeniu II wojny światowej. Przybliżenie ich historii miało również na celu wprowadzenie w klimat nadchodzącej 80 rocznicy objęcia władzy w mieście przez polską administrację. Pierwszym z tych miejsc był budynek urzędu miasta oraz pobliska kamienica przy ul. Pionierów – obecnie siedziba m.in. oddziału NFZ, w której pracował pierwszy zarząd miejski z Prezydentem Miasta w latach 1945 – 1947 – byłym Powstańcem Wielkopolskim Piotrem Wysockim na czele. Następnym kamienica przy ul. Dzieci Wrzesińskich przy skrzyżowaniu z ulicą Sikorskiego, która była pierwszą siedzibą Sądu Okręgowego w Gorzowie, którego organizatorem i pierwszym prezesem w latach 1945-1950 był doświadczony wielkopolski sędzia Teofil Krych, który również walczył w Powstaniu Wielkopolskim. Na trasie prowadzącej do strzelnicy LOK uczestnicy Gry poznali jeszcze jedno miejsce związane z Powstańcem Wielkopolskim Tadeuszem Begierem, siedzibę Komendy Straży Pożarnej przy ul. Dąbrowskiego. Tadeusz Begier był komendantem Straży Pożarnej w Gorzowie od maja 1945 r. Życiorysy tych zasłużonych Pionierów Gorzowa a jednocześnie Powstańców Wielkopolskich zostały przybliżone podczas Gry. To tylko kilka z bardzo wielu miejsc w naszym mieście, które staramy się sukcesyjnie pokazywać i przybliżając historie związanych z nimi Powstańców Wielkopolskich podczas kolejnych edycji Gry. W strzelnicy LOK przy ul. Kosynierów Gdyńskich, do której prowadziła trasa uczestnicy Gry mogli pod okiem instruktorów sprawdzić swoje umiejętności w konkurencji na celność. Szczególne podziękowania w tym miejscu kieruję do Vice-prezesa Zarządu Regionalnego LOK Mariana Piątkowskiego, oraz Andrzeja Piątkowskiego, który w mundurze Powstańca Wielkopolskiego po zakończeniu konkurencji sprawnościowej w LOK towarzyszył uczestnikom Gry w trasę powrotną do Muzeum Lubuskiego im. Jana Dekerta przy ul. Warszawskiej i wziął udział w ostatnim etapie wydarzenia.
Grę zorganizowało Koło Towarzystwa Pamięci Powstania Wielkopolskiego wspólnie z Muzeum Lubuskim im. Jana Dekerta w Gorzowie przy wsparciu Oddziałów Instytutu Pamięci Narodowej w Szczecinie i Poznaniu, które przekazały nagrody dla uczestników wydarzenia w postaci edukacyjnych gier planszowych, oraz publikacji płyt CD o tematyce historycznej. Wyróżniono nimi uczestników, którzy wykazali się celnością w konkurencji sprawnościowej na strzelnicy LOK (ex-equo 2 uczestników zdobyło taką samą liczbę punktów zajmując pierwsze miejsce). Wręczone zostały również drobne upominki w postaci pakietów z materiałami promocyjnymi Gorzowa Wielkopolskiego. Honorowy patronat nad wydarzeniem objęli poza Lubuskim Kuratorem Oświaty również Prezydent Miasta Gorzowa Wielkopolskiego Jacek Wójcicki i Wojewoda Lubuski Marek Cebula.
Była to już czwarta edycja Gry Terenowej „Śladem Powstańców Wielkopolskich” i jako wydarzenie cykliczne Koło Towarzystwa Pamięci Powstania Wielkopolskiego planuje już kolejne edycje Gry, której tegoroczna odsłonę zrealizowano w ramach projektu pt. „Powstaniec Wielkopolski i pierwszy Prezydent Gorzowa Piotr Wysocki przewodnikiem po pionierskiej historii i kulturze Miasta” został dofinansowany przez Miasto Gorzowa Wielkopolskie”.
Autor jest prezesem Koła TPPW w Gorzowie Wlkp.
Michał Klisiński
Wystawa upamiętniając zasłużonych Wielkopolan i Pionierów Gorzowa Wielkopolskiego oraz mieszkańców Zdroiska (gmina Kłodawa koło Gorzowa) Agnieszkę i Michała Sobczak
25 października 2024 r. o godz. 17 w Gminnej Bibliotece Publicznej w Kłodawie oficjalnie otwarta została wystawa upamiętniająca Agnieszkę i Michała Sobczak. Ekspozycja składa się z 13 plansz, prezentujących reprodukcje oryginalnych zdjęć i dokumentów. Ukazują one losy upamiętnianych zarówno jako uczestników ważnych wydarzeń historycznych, w tym Powstania Wielkopolskiego i wojny polsko-bolszewickiej – Michał Sobczak oraz codziennej walki o przetrwanie w niemieckich nazistowskich obozach koncentracyjnych Auschwitz Birkenau II i Flossenburg – Agnieszka Sobczak, ale również jako mieszkańców Gorzowa i Zdroiska. Ważną część wystawy stanowią plansze z fotografiami i opisami nadania Medalu Niepodległości i Wielkopolskiego Krzyża Powstańczego Michałowi Sobczakowi oraz Krzyża Oświęcimskiego, którym została odznaczona Agnieszka Sobczak za heroiczna postawę podczas uwięzienia w obozach koncentracyjnych.
Wystawa została przygotowana staraniem Gorzowskiego Koła Towarzystwa Pamięci Powstania Wielkopolskiego 1918-1919 „Gorzów i okolice” we współpracy z Gminną Biblioteką Publiczną w Kłodawie, sołectwem Zdroisko oraz Nadleśnictwem Kłodawa, dzięki któremu udało się upamiętnić Agnieszkę i Michała Sobczaków, również jako Pionierów Dyrekcji Lasów Państwowych w Gorzowie tablicą na jednej ze ścian Izby Tradycji Kulturowych w Zdroisku marcu br.
Na wernisażu wystawy Radę Miasta Gorzowa Wielkopolskiego reprezentowała – Wiceprzewodnicząca Anna Kozak, Bibliotekę kierownik tej instytucji Monika Piątek, Lasy Państwowe – Zastępca Nadleśniczego Nadleśnictwa Kłodawa Tadeusz Szyszko, Koło Towarzystwa Pamięci Powstania Wielkopolskiego w Gorzowie Wielkopolskim – Zarząd w składzie Barbara Zwolińska, Dorota Ciołka – Wiśniewska, Michał Klisiński i Andrzej Nawojczyk, oraz działający w Koła Mirosław i Danuta Ratajczak. Honorowym gościem wydarzenia był krewny Michała Sobczaka Szymon Wiemann, dbający o zachowanie pamięci o członkach rodziny. Po krótkim powitaniu gości i wprowadzeniu w tematykę wystawy, które wygłosił prezes koła Michał Klisiński, uczestnicy wydarzenia obejrzeli ekspozycję. Już po obejrzeniu wystawy goście długo wymieniali się refleksjami jakie nasunęły prezentowane materiały.
W okresie prezentacji wystawy planowane są spotkania w Bibliotece z młodzieżą szkół w Kłodawie i pobliskich Różankach jako ważny element edukacji regionalnej wpisujący się w kontekst zbliżającego się Święta Odzyskania przez Polskę Niepodległości – 11 Listopada, Święta Zwycięskiego Powstania Wielkopolskiego – 27 grudnia oraz 80 rocznicy oswobodzenia obozu Auschwitz.
AGNIESZKA SOBCZAK (Kujawa z d. Berlak)
urodziła się 18.12.1909 r. w Polskich Olędrach k. Koźmina Wielkopolskiego w wielkopolskiej od wielu pokoleń rodzinie Berlak. Wraz z pierwszym mężem Stefanem Kujawą przed II wojną światową zamieszkała w Poznaniu (Stefan Kujawa zginął w lutym 1945 r. w walce o Cytadelę w Poznaniu). W sierpniu 1940 r. Agnieszka Sobczak została aresztowana przez Niemców pod zarzutem słuchania zakazanej radiostacji (prawdopodobnie BBC) i osadzona w więzieniu dla kobiet w Fordonie. Stamtąd w lutym 1943 r. trafiła do obozu koncentracyjnego Auschwitz II- Birkenau Przebywała w nim do października 1944 r. kiedy została przewieziona podobozu pracy przymusowej w fabryce zbrojeniowej w Dreźnie będącego częścią KL Flossenburg. Wolność odzyskała w maju 1945 r. w czeskich Litomierzycach dokąd Niemcy „ewakuowali” kobiety z obozu. Z Czech Agnieszka Sobczak przedostała się do Gorzowa, gdzie osiedliła się w lipcu 1945 r. jej siostra z mężem. Podjęła pracę w Dyrekcji Lasów Państwowych. W 1954 r. wyszła za mąż za wdowca Michała Sobczaka. Około 1962 r. oboje przeprowadzili się do Zdroiska i zamieszkali w domu przy ul. Źródlanej 20. W 1968 r. Agnieszka Sobczak przeprowadziła się do siostry do Konina. Pod koniec życia została odznaczona ustanowionym w 1985 r. Krzyżem Oświęcimskim, którym honorowano osoby więzione w niemieckich nazistowskich obozach koncentracyjnych za ich heroiczną postawę i ofiarę jaką ponieśli. Zmarła 5.10. 1990 r. w Koninie i tam została pochowana w grobie rodzinnym.
MICHAŁ SOBCZAK (z d. Wiemann)
urodził się 24.08.1898 r. w Brzeźnie, pow. Wągrowiec, jako Michał Wiemann, syn Andrzeja Wiemanna i Marcjanny Sobczak. Jego dziadek był kolonistą niemieckim. On i jego dwaj bracia Józef i Antoni brali udział w walkach o niepodległość Polski. Uczestniczył w Powstaniu Wielkopolskim jako ochotnik w walkach o Budzyń, Chodzież i Szubin. Od 25.02.1919 r. z przydziałem do 5 kompanii II batalionu 4 Pułku Strzelców Wielkopolskich (późniejszego 58 Pułku Piechoty). Walczył o niepodległość Polski i ustalenie jej granic w wojnie polsko-bolszewickiej m.in. w bitwie pod Bobrujskiem. Był członkiem Związku Weteranów Powstań Narodowych 1914-1918 i Związku Powstańców Wielkopolskich. W 1945 r. podjął pracę w Lasach Państwowych w Gorzowie. W tym czasie został wdowcem po śmierci pierwszej żony Marianny. Od 1946 r. był członkiem Gorzowskiego Koła Związku Powstańców Wielkopolskich a od 1957 r. ZBOWiD-u. Pod presją zmienił niemieckobrzmiące nazwisko Wiemann na rodowe nazwisko matki. Ok. 1962 r. z żoną Agnieszką Sobczak zamieszkał w Zdroisku przy ul. Źródlanej 20. Za udział w walkach o niepodległość Polski odznaczony Medalem Niepodległości dnia 8.11.1937 r. i Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym dnia 28.12.1957 r. Zmarł 13.01.1964 r. Pochowany na cmentarzu komunalnym w Gorzowie Wielkopolskim. W 2020 roku Oddział Instytutu Pamięci Narodowej w Szczecinie sfinansował nowy nagrobek.
Dorota Ciołka-Wiśniewska
IV Gra terenowa historyczno-profilaktyczna.
Śladami zwycięskiego Powstania Wielkopolskiego
i ciekawostek o Starym Polichnie
-dbamy o zdrowie, historię i tradycję.
Naturalnie profilaktycznie. Spotkanie 5. Stare Polichno odbyło się 10 października 2024 r, w Starym Polichnie
i przeszło już do historii.
Z wielką przyjemnością i zaszczytem przyjęliśmy zaproszenie od Wójta Gmina Santok do połączenia sił wspólnej organizacji IV Gry terenowej historyczno-profilaktycznej w Starym Polichnie. Śladami zwycięskiego Powstania Wielkopolskiego łącząc inicjatywę z działaniem – Naturalnie profilaktycznie. Spotkanie 5. Stare Polichno. Pana Józefa Ludniewskiego – wójta Gminy Santok reprezentowała Pani Alicja Cierach-sekretarz Gminy Santok.
Dziękujemy za objęcie patronatem honorowym Panu Markowi Cebuli-Wojewodzie Lubuskiemu oraz Panu Mariuszowi Biniewskiemu – Lubuskiemu Kuratorowi Oświaty oraz Instytutowi Pamięci Narodowej Oddział w Szczecinie i Instytutowi Pamięci Narodowej w Poznaniu.
Dziękujemy z objęcie patronatem medialnym:
TVP3 Gorzów Wielkopolski
Radio Gorzów 95,6 FM
Radio Zachód
Każda gra terenowa była inna. W poprzednich latach ćwiczyliśmy różne kompetencje czyli umiejętności i sprawności. W tym roku postawiliśmy na edukację oraz profilaktykę. Ciekawostki o Starym Polichnie, Powstaniu Wielkopolskim i zdrowym stylu życia opowiadali: Dorota Ciołka-Wiśniewska, Stanisława Dymidziuk, Zbigniew Rudziński oraz Krzysztof Korsak. Program był bardzo bogaty i interesujący, a ofertę skierowaliśmy do uczestników w każdym wieku. Organizacja miała charakter panelowy, aby zapewnić każdemu z uczestników swobodę wyboru najbardziej interesującego go panelu.
Naszą Grę terenową rozpoczęliśmy doniośle i z szacunkiem dla wszystkich Powstańców. Start: Tablica upamiętniająca porucznika Franciszka Manieckiego, powstańca wielkopolskiego, pioniera i wieloletniego sołtysa wsi (Stare Polichno, róg ulicy Szkolnej i Lipowej). Minutą ciszy i zapaleniem znicza oddaliśmy hołd dla walczących o wolność Ojczyzny. Imponujący i bardzo wzruszający taniec z flagami biało-czerwonymi wykonały uczennice z santockiej szkoły pod kierunkiem pani Marzeny Dopierały.
Po zakończeniu części oficjalnej w sali wiejskiej czekał na uczestników gry terenowej niestrudzony Pan Zbigniew Rudziński – człowiek, który o historii i przyrodzie regionu wie chyba wszystko. Pan Zbigniew zabrał obecnych na wirtualny spacer po okolicy, opleciony ciekawymi opowieściami.
Śladami zwycięskiego Powstania Wielkopolskiego czyli o drodze powstańców ku wolności i wędrówce z Wielkopolski na Ziemie Zachodnie opowiadała Pani Dorota Ciołka-Wiśniewska. Choć czasu brakowało a gospodyni musiała podzielić się nim z pozostałymi prelegentami.
Do opowieści o historii szkoły w Starym Polichnie oraz na Ławeczkę Stanisławy i Bronisława Piotrowiczów zaprosiła nas Pani Stanisława Dymidziuk wraz z Klubem Senior. Było merytorycznie, ale z elementem zabawy, cukierki i pamiątkowe zdjęcia. Pani Stanisława pięknie opowiadała o naszej szkole. Obecni mówili, że można jej słuchać bez końca. Nawet ci, którzy nigdy nie chodzili do naszej szkoły, poczuli się jak jej uczniowie.
Stację gier dla najmłodszych zorganizowali wolontariusze ze Stowarzyszenia Przyjaciół Gminy Santok ,,Pomocna Dłoń” wraz z Panią Hanną i Panem Zbigniewem Rudzińskimi. Było bardzo ciekawie i angażująco. Dzieciaki nie chciały zakończyć tego panelu.
Wolontariusze i harcerze wspólnie z panem Ireneuszem Kucnerem i Gośćmi wybrali się na cmentarz w Starym Polichnie, aby zapalić znicz na grobie powstańca porucznika Franciszka Manieckiego. Gest ten miał symbolizować szacunek dla żołnierzy i ochotników poległych w Powstaniu Wielkopolskim.
O tym co słychać w świecie falerystyki opowiedzieli wszystkim zainteresowanym bracia Maciej i Marcel Pławscy- młodzi mieszkańcy naszej miejscowości. W trakcie panelu chłopcy pokazali również odznaczenia i medale, które zgromadzili w swojej bogatej kolekcji.
Meta: na zakończenie i podsumowanie gry otrzymaliśmy zaproszenie do Gospodarstwa Agroturystycznego Młyn na Skraju Lasu w Starym Polichnie. Tam czekał na nas kolejny zaproszony przez organizatorów Gość Pan Krzysztof Korsak z interesującym wykładem profilaktycznym -,,Jak żyć, by się nie zmarnować. Czyli o uzależnieniach, nawykach i hejcie”. Wszyscy słuchali go z zaciekawieniem, a niektórzy nawet ze zdziwieniem. Po wykładzie nie przestawali pytać, kiedy jeszcze Pan Krzysztof do nas przyjedzie… Oczywiście to nie koniec niespodzianek, ponieważ Borys Wołk i jego tata przygotowali stanowisko dotyczące edukacji dla bezpieczeństwa i opowiadali, jak wspólna pasja może łączyć ojca i syna.
W bufecie czekały na nas pyszne ciasta przygotowane przez najlepsze gospodynie i pieczone kiełbaski zakupione przez Gminę Santok oraz wiele innych atrakcji.
Oj, 10 października 2024 r. zadziało się w naszym Starym Polichnie. Dzisiaj pozostały piękne i bogate wspomnienia, dobre relacje, refleksja oraz wiedza, którą nabyliśmy w czasie spotkań panelowych.
Bogata i ciekawa oferta różnych działań sprawiła, że Gra terenowa zgromadziła i połączyła kilka pokoleń miłośników historii, profilaktyki oraz przyjaciół Powstania Wielkopolskiego i Starego Polichna – ponad 150 osób. Gospodarze oraz mieszkańcy Starego Polichna i okolic postarali się, aby wszyscy Goście poczuli się zaopiekowani, bezpieczni i nakarmieni. Przy organizacji takich wydarzeń wsparciei praca ze strony Stare Polichno – Sołectwo, sołtyski Marii Pawlak oraz Klubu Senior + jest zawsze cennym bogactwem dla organizatorów. O gościnności mieszkańców Starego Polichna i zaprzyjaźnionych pań gospodyń z sąsiednich miejscowości opowiadane są już całe historie. Wszystkie ciasta, owoce, słodycze
i kiełbaski znikały ze stołów w mgnieniu oka. To znak, że jedzenie było pyszne i podarowane od serca. Szacunek dla wszystkich osób, które wykarmiły taką ilość uczestników i panowały nad porządkiem oraz bezpieczeństwem.
Serdeczne podziękowania kierujemy do wszystkich partnerów wydarzenia oraz przyjaciół-niestrudzonych i zawsze w gotowości do pomocy: Marzeny Dopierały, Klaudii Szafrańskiej, Edyty Gulajew, Ireneusza Kucnera i Patrycja Korejwo. Wolontariusze z Pomocna Dłoń to najbardziej pracowici młodzi ludźie jakich znam. Zawsze można na nich liczyć:)
Z ogromną przyjemnością gościliśmy nauczycieli i uczniów:
Szkoła Podstawowa w Santoku
Szkoła Podstawowa w Janczewie
Szkoła Podstawowa w Lipkach Wielkich
Świetlica Podwórkowa Polichnianka
Świetlica Podwórkowa Lipkowianka
Świetlica Podwórkowa Gralewianka.
Klub Senior + z Płomykowa i Renatę Szostak
Towarzystwo Pamięci Powstania Wielkopolskiego z Gorzowa Wielkopolskiego
i Skwierzyny.
Dziękujemy wszystkim za Waszą obecność, aktywny udział oraz kulturę osobistą
i uśmiechnięte twarze:)
Do zobaczenia za rok:)
Zadanie dofinansowane ze środków Gminnego Programu Profilaktyki Rozwiązywania Problemów Alkoholowych oraz Przeciwdziałania Narkomanii dla Gminy Santok na lata 2022 – 2025.
Zdjęcia: uczestnicy wydarzenia
Koordynatorka wydarzenia
i autorka tekstu jest członkiem
Koła TPPW w Gorzowie Wlkp.
Michał Klisiński
Śladami Powstańca Wielkopolskiego i pierwszego Prezydenta Miasta w latach 1945-47 Piotra Wysockiego i Pionierów Gorzowa do Piły i na ziemię wągrowiecką – wyjazd studyjny
W sobotni poranek 28 września 2024 r. grupa 42 osób, członkowie Koła Towarzystwa Pamięci Powstania Wielkopolskiego w Gorzowie Wielkopolskim „Gorzów i Okolice” oraz Stowarzyszenia Pionierów Miasta do których dołączyli niezrzeszeni pasjonaci lokalnej historii wyruszyła autokarem „Śladami Powstańca Wielkopolskiego i pierwszego Prezydenta Miasta w latach 1945-47 Piotra Wysockiego i Pionierów Gorzowa do Piły i na ziemię wągrowiecką”.
Pierwszym miejscem na szlaku była Izba Tradycji Kultur w podgorzowskim Zdroisku, w której z inicjatywy Gorzowskiego Koła TPPW i Rady Sołeckiej na czele z Sołtysem Szymonem Łabudą w marcu bieżącego roku odsłonięto tablicę upamiętniającą Pionierów Gorzowa i późniejszych mieszkańców Zdroiska Powstańca Wielkopolskiego i uczestnika wojny polsko-bolszewickiej Michała Sobczaka i jego żonę byłą więźniarkę niemieckich nazistowskich obozów koncentracyjnych Auschwitz Birkenau i Flossenburg Agnieszkę Sobczak. Dzięki uprzejmości Sołtysa Łabudy, który dołączył wraz z dwójką mieszkańców Zdroiska do autokarowej wycieczki, uczestnicy wyjazdu zwiedzili Izbę i obejrzeli zgromadzone w niej niezwykle cenne eksponaty związane z historią tej miejscowości i jej mieszkańców.
W Pile w imieniu władz samorządowych uczestników wyjazdu oficjalnie powitał w Muzeum Stanisława Staszica Sekretarz Miasta Roman Szarzyński. Następnie pracownicy tej placówki oprowadzili gorzowską grupę po ekspozycji stałej z artefaktami związanymi z najwybitniejszym mieszkańcem Piły Stanisławem Staszicem oraz wystawie czasowej, na której były prezentowane colage fotograficzne. Po zwiedzeniu Muzeum dla uczestników przygotowana została kawa i herbata, oraz materiały promocyjne Piły. Był również czas na krótką rozmowę z Panem Sekretarzem.
Następnie z rzecznikiem prasowym Urzędu Miasta w Pile uczestnicy wyjazdu udali się na cmentarz komunalny, na którym po chwili zadumy i modlitwy nad grobem pierwszego Prezydenta Gorzowa złożona została wiązanka kwiatów w imieniu Przewodniczącego Rady Miasta Gorzowa Wielkopolskiego Roberta Surowca i Radnych.
Udając się z Piły na ziemię wągrowiecką udało się zwiedzić na trasie unikatowy zabytek techniki jakim jest parowozownia i stacja węzłowa Wyrzyskiej Kolei Wąskotorowej o szerokości szyn zaledwie 600 mm w Białośliwiue. Historia tego obiektu sięga 1895 r. i wyruszają obecnie z tej stacji składy kolejki przewożące turystów na niedługim odcinku ok. 4 km w jedną stronę.
W Wągrowcu gorzowska grupę powitała Pani Kinga Babicz Dyrektor Szkoły Podstawowej nr 2, placówki która od wielu lat współpracuje ze gorzowską szkołą o tym samym numerze oraz przewodnik i pracownik Muzeum Regionalnego Pan Marcin Moeglich.
Zwiedzanie Wągrowca z posiadającym niewyczerpany zasób wiedzy o historii lokalnej przewodnikiem Marcinem Moeglichem gorzowska grupa rozpoczęła od serca każdego Miasta – rynku. Następnie w surowych murach pocysterskiego klasztoru w Wągrowcu uczestnicy wyjazdu poznali historię tego zbudowanego na przełomie XIV i XV w. obiektu sakralnego. Przeniesienie w czasy znacznie bliższe umożliwiło z kolei zwiedzanie wystawy czasowej przedmiotów codziennego użytku z okresu PRL prezentowana w Muzeum Regionalnym w Wągrowcu, a także towarzyszące jej ekspozycje pokonkursowe twórczości miejscowej młodzieży.
Unikatową w skali regionu i kraju budowlą, którą uczestnicy wyjazdu mogli zobaczyć i poznać jej historię była Piramida Łakińskiego, grobowiec o kształcie strzelistej piramidy, w której został pochowany po śmieci w 1845 r. rotmistrz Franciszek Łakiński – żołnierz napoleoński i Armii Księstwa Warszawskiego, właściciel majątku w Wągrowcu, który przekazał w testamencie na rzecz lokalnej społeczności.
Uczestnicy wyjazdu poznali również historię pułkownika Ignacego Wegnera, gorzowianina od 1945 r,, który za zasługi w walce o Wągrowiec z Niemcami podczas Powstania Wielkopolskiego został uhonorowany nadaniem imienia jednej z ulic tego Miasta.
Ostatnim miejscem na trasie było Tarnowo Pałuckie, w którym urodził się pierwszy starosta gorzowski Florian Kroenke. Niepozorna bryła do niedawna najstarszego na ziemiach polskich zachowanego drewnianego kościoła w tej miejscowości skrywała niezwykłe malowidła świętych i postaci biblijnych pokrywające w pełni ściany i sufit tej budowli. Uczestnicy wyjazdu oglądając piękne elementy sztuki sakralnej poznali historię tego cennego zabytku z 1370 r., w którym chrzest przyjął wspomniany Florian Kroenke.
Mając w pamięci wrażenia z pobytu w gościnnej Pile i ziemi wągrowieckiej, historii tych miejsc, w której zapisał się pierwszy Prezydent Gorzowa Piotr Wysocki, pierwszy starosta gorzowski Florian Kroenke, pułkownik Ignacy Wegner, a także wielu z późniejszych Pionierów Gorzowa, których wszystkich wymienić nie sposób, gorzowska grupa wyruszyła w drogę powrotną do Gorzowa Wielkopolskiego.
Autor jest prezesem Koła TPPW W Gorzowie Wlkp.
Michał Klisinski
Upamiętnienie świadków historii i pionierów Dyrekcji Lasów Państwowych w Gorzowie Wielkopolskim Michała i Agnieszki Sobczak w Zdroisku
W deszczowej aurze, ale z licznym udziałem mieszkańców Zdroiska w gminie Kłodawa i zaproszonych gości, odbyła się w piątek 22 marca 2024 r. uroczystość odsłonięcia tablicy upamiętniającej dawnych mieszkańców Zdroiska – Powstańca Wielkopolskiego i uczestnika wojny polsko-bolszewickiej Michała Sobczaka i jego żonę Agnieszkę Sobczak, ofiarę represji w niemieckich, nazistowskich obozach koncentracyjnych w Auschwitz II Birkenau i Floosenburgu.
Z inicjatywą wykonania tablicy pamiątkowej i zorganizowania uroczystości upamiętniającej dawnych mieszkańców Zdroiska wystąpiło Koło Towarzystwa Pamięci Powstania Wielkopolskiego 1918-1919 w Gorzowie Wielkopolskim we współpracy z Sołectwem Zdroisko. Do wsparcia tej cennej inicjatywy udało się pozyskać darczyńców (fundatorów) instytucjonalnych: Nadleśnictwo Kłodawa (współorganizator), Gminę Kłodawa, Kostrzyńsko – Słubicką Specjalną Strefę Ekonomiczną, Powiat Gorzowski i prywatnie Tadeusza Jędrzejczaka – członka Zarządu Województwa Lubuskiego.
Uroczystość rozpoczął sygnał z trąbki leśniczego. Następnie w podniosłej atmosferze odegrany został hymn Polski. Odsłonięcia tablicy dokonali, z udziałem przybyłych krewnych upamiętnianych mieszkańców, nadleśniczy Tomasz Kalembkiewicz, wójt Kłodawy Anna Mołodciak, sołtys Zdroiska Szymon Łabuda, Tadeusz Jędrzejczak i Prezes Koła Towarzystwa Pamięci Powstania Wielkopolskiego 1918-1919 w Gorzowie Wielkopolskim Michał Klisiński.
W uroczystości uczestniczyli również: Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska w Gorzowie Wielkopolskim Józef Kruczkowski, Prezesi Kół Towarzystwa Pamięci Powstania Wielkopolskiego 1918-1919 w Skwierzynie Walenty Kulik i w Witnicy Marian Piątkowski, oraz reprezentujące Koło Towarzystwa Pamięci Powstania Wielkopolskiego 1918-1919 w Gorzowie Wielkopolskim Barbara Zwolińska, Dorota Ciołka -Wiśniewska, Renata Ostrzeniewska i Jerzy Sygnecki. Gośćmi honorowymi uroczystości byli krewni braci Michała Sobczaka, w tym niestrudzony kustosz pamięci rodzinnej Szymon Wiemann, córki sióstr Agnieszki Sobczak Ewa Dybiona i Lidia Lamczyk oraz Pani Maria Błachuta, która jako dziecko bywała ze swoimi rodzicami i rodzeństwem u Państwa Sobczak w Zdroisku i udostępniła zdjęcia z tamtego okresu.
Uroczystości towarzyszyła wystawa pamiątek, zdjęć, dokumentów i odznaczeń upamiętnianych mieszkańców w Izbie Tradycji Kultur w Zdroisku. Po obejrzeniu wystawy i wysłuchaniu krótkiej prelekcji Prezesa Gorzowskiego Koła TPPW 1918-1919 przybliżającej ich historię, uczestnicy uroczystości mogli przy specjalnie przygotowanym żurku, bigosie, kawie i pysznych ciastach porozmawiać oraz podzielić się wspomnieniami o Michale i Agnieszce Sobczak.
Serdeczne podziękowania należą się członkom Rady Sołeckiej z Sołtysem Szymonem Łabudą oraz mieszkańcom Zdroiska za organizację i przygotowanie oprawy uroczystości.
Biogramy:
MICHAŁ SOBCZAK (Wiemann) urodził się 24.08.1898 r. w Brzeźnie, pow. Wągrowiec, jako Michał Wiemann, syn Andrzeja Wiemanna i Marcjanny Sobczak. Jego dziadek był kolonistą niemieckim spod Monachium. On i jego dwaj bracia Józef i Antoni brali udział w walkach o wolność i niepodległość Polski. Od 06.01.1919 r. uczestniczył jako ochotnik w walkach o Budzyń i Szubin oraz w bitwie pod Radwankami. Od 25.02.1919 r. z przydziałem do 5 kompanii II batalionu 4 Pułku Strzelców Wielkopolskich (późniejszego 58 Pułku Piechoty, który jako formacja został odznaczony Orderem Virtuti Militari za udział w wojnie polsko-bolszewickiej). Od 08.08.1919 do 17.07.1921 r. uczestniczył w wojnie polsko bolszewickiej. W Dwudziestoleciu Międzywojennym mieszkał w Poznaniu. Od 05.10.1933 r. był członkiem Związku Powstańców Wielkopolskich. Przed czerwcem 1945 r. przybył z pierwszymi grupami polskich osadników do Gorzowa Wielkopolskiego, gdzie podjął pracę w Lasach Państwowych. W tym czasie zmarła jego pierwsza żona Marianna. Jako pionier tworzonej Dyrekcji Lasów odbierał z dworca w Gorzowie w lipcu 1945 r. Włodzimierza Korsaka. Od 1946 r. był członkiem Gorzowskiego Koła Związku Powstańców Wielkopolskich a od 1957 r. ZBOWiD-u. Pod wywieraną presją zmienił niemieckobrzmiące nazwisko Wiemann na panieńskie nazwisko matki „Sobczak”. Ok. 1962 r. z drugą żoną Agnieszką Sobczak przeprowadził się z Gorzowa, gdzie wspólnie mieszkali do Zdroiska. Za udział w walkach o niepodległość Polski odznaczony Medalem Niepodległości nr 29334 (nadanie z 8.11.1937r.) i Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym (Uchwała Rady Państwa nr: 12.28-0.975 z dnia 28.12.1957 r.). Pochowany na cmentarzu komunalnym w Gorzowie Wielkopolskim, kwatera 01A rząd 14 grób 5. W 2020 roku Oddział Instytutu Pamięci Narodowej sfinansował renowację nagrobka Michała Sobczaka.
AGNIESZKA SOBCZAK (z domu Berlak) urodziła się 18.12.1909 r. w Polskich Olędrach k. Koźmina Wielkopolskiego. Wraz z pierwszym mężem Stefanem Kujawą przed II wojną światową zamieszkała w Poznaniu (Stefan Kujawa zginął w lutym 1945 r. w walce o Cytadelę w Poznaniu). W sierpniu 1940 r. Agnieszka Sobczak została aresztowana przez Niemców pod zarzutem korzystania z radioodbiornika i słuchania rozgłośni radiowych oraz osadzona w więzieniu dla kobiet w Fordonie. Stamtąd w lutym 1943 r. trafiła do obozu koncentracyjnego Auschwitz II – Birkenau Przebywała w nim do października 1944 r. kiedy została przewieziona podobozu pracy przymusowej (niewolniczej) w fabryce zbrojeniowej w Dreźnie będącego częścią obozu koncentracyjnego Flossenburg. Wolność odzyskała dopiero 8 maja 1945 r. w czeskich Litomierzycach dokąd Niemcy „ewakuowali” więźniarki. Stamtąd przybyła do Gorzowa, gdzie osiedliła się już jej siostra z mężem i podjęła pracę w tworzonej w mieście Dyrekcji Lasów Państwowych. W 1954 r. wyszła za mąż za Michała Sobczaka. W Gorzowie mieszkała przy ul. Dąbrowskiego 16 a następnie przy ul. Okrzei 7. Około 1962 r. z mężem przeprowadziła się do Zdroiska i zamieszkała w domu przy ul. Źródlanej 20 (w tamtym czasie ul. Źródlana 17) prowadząc tam gospodarstwo nastawione na hodowlę drobiu. Po śmierci męża pod koniec lat 60-tych przeprowadziła się do Konina. Agnieszka Sobczak została odznaczona ustanowionym w 1985 r. Krzyżem Oświęcimskim, którym honorowano osoby więzione w niemieckich nazistowskich obozach koncentracyjnych za ich heroiczną postawę i ofiarę jaką ponieśli. Zmarła 5 października 1990 r. w wieku 80 lat w Koninie.
Autor jest prezesem Koła TPPW W Gorzowie Wlkp.
Dariusz Poszwiński
Odsłonięcie Miejsca Pamięci Powstańców Wielkopolskich z Zaborówca
Wybuch Powstania Wielkopolskiego w Poznaniu, spowodował że w miejscowościach w Wielkopolsce, gdzie czekano na zmartwychwstanie naszej Ojczyzny zaczęły powstawać polskie władze i oddziały zbrojne – jedną z tych miejscowości był Zaborówiec, noszący wtedy jeszcze niemiecką nazwę Wilhelmsruch, położony był wówczas w północnej części powiatu wschowskiego i zamieszkały całkowicie przez Polaków.
W Kronice miejscowej szkoły zachował się zapis mówiący o organizacji oddziału Staży Ludowej w dniu 11 stycznia 1919 r. liczącego czternastu Powstańców Wielkopolskich, z których wielu walczyło na odcinku wolsztyńskim oraz w „Grupie Leszno”, gdzie pod Kaszczorem poległ jeden z nich. Sam Zaborówiec został obsadzony na początku lutego 1919 r. przez oddział Wojsk Wielkopolskich, a linia frontu walk stała się granicą Polski.
Inicjatywę upamiętnienia miejscowych Powstańców Miejscem Pamięci podjęło trzech ich potomków – wśród nich należący od 30 lat do naszego Towarzystwa Kolega. Znalazła ona poparcie wśród mieszkańców Zaborówca, władz Gminy Wijewo, osoby Starosty Leszczyńskiego oraz Instytutu Pamięci Narodowej w Poznaniu.
Wspominany zapis kroniki szkolnej zamieszczono na tablicy edukacyjnej wraz z portretami Powstańców Wielkopolskich z Zaborówca. Ich biogramy wraz z opisem działań powstańczych, znalazły się w specjalnym wydaniu gazety samorządu lokalnego „Wizji Lokalnej”, w opracowaniu Starosty Leszczyńskiego. Nie zapomniano o zamieszczeniu na tablicy kodu QR do tego wydawnictwa, aby mogli się z nim zapoznać liczni turyści zwiedzający tę, położoną w pięknej okolicy, miejscowość oraz uczestnicy turnusów w Domu Rekolekcyjnym Archidiecezji Poznańskiej, mieszczącym się na terenie dawnej Strażnicy Granicznej w Zaborówcu. Kamień pod obelisk na którym zmieszczono tablicę z nazwiskami
17 Powstańców Wielkopolskich z Zaborówca ufundował właściciel miejscowej żwirowni. Uroczystość odbyła się w asyście oddziału Wojska Polskiego z garnizonu w Lesznie. W czasie śpiewu Mazurka Dąbrowskiego wciągnięto flagę narodową na maszt, a wartę honorową przy Miejscu Pamięci pełnili żołnierze.
Uroczystego odsłonięcia pomnika dokonali Wójt Gminy Wijewo wraz ze Starostą Leszczyńskim oraz przedstawicielką Instytutu Pamięci Narodowej w Poznaniu. Następnie został on poświęcony przez ks. proboszcza parafii pw. Jadwigi Śląskiej w Brennie. Salwą honorową Wojsko Polskie uczciło pamięć Powstańców Wielkopolskich z Zaborówca. Liczne delegacje, w tym Kół TPPW z Siedlca i Włoszakowic, złożyły wiązanki kwiatów i zapalone znicze. Kolejna część uroczystości odbyła się sali wiejskiej. Tu głos zabrał Wójt Gminy Wijewo oraz przedstawicielka IPN w Poznaniu. Z kolei Starosta Leszczyński wygłosił prelekcję na temat „Zaborówiec też miał swoich Powstańców”. Zwieńczeniem uroczystości był koncert pt. „Chwała i Cześć Bohaterom”. Wypełniona po brzegi sala wiejska była dowodem na to, że Miejsce Pamięci Powstańców Wielkopolskich z Zaborówca świadczy i będzie świadczyło o dumie i pamięci o nich wśród jego mieszkańców.
Autor jest prezesem Koła TPPW w Siedlcu
Michał Klisiński
Andrzej Nawojczyk
Kolejny odnowiony pomnik nagrobny Powstańca Wielkopolskiego na cmentarzu w Gorzowie
W dniu 16 lutego 2024 r. na cmentarzu komunalnym w Gorzowie Wielkopolskim odbyły się uroczyste obchody 105 rocznicy zakończenia Powstania Wielkopolskiego. Organizatorem wydarzenia był Oddział Instytutu Pamięci Narodowej w Szczecinie przy współpracy z Kołem Towarzystwa Pamięci Powstania Wielkopolskiego 1918-1919 w Gorzowie Wielkopolskim.
Uroczystość poprowadziła w imieniu Dyrektora Szczecińskiego Oddziału Instytutu Pamięci Narodowej Marzena Szulc – Naczelnik Oddziałowego Biura Upamiętniania Walk i Męczeństwa. W wydarzeniu uczestniczyli: Radosław Wróblewski – Dyrektor Generalny Urzędu Wojewódzkiego w Gorzowie Wielkopolskim, Jan Kaczanowski – Przewodniczący Rady Miasta Gorzowa, Bartosz Kmita – Sekretarz Miasta, podpułkownik Krzysztof Słowik – Dowódca 151 Batalionu Lekkiej Piechoty 12 Wielkopolskiej Brygady WOT, reprezentujący dowódcę Garnizonu Skwierzyna mjr Marek Januszczak, Andrzej Jasiński – Komendant Straży Miejskiej w Gorzowie Wielkopolskim, oraz członkowie Gorzowskiego Koła TPPW 1918-19 – Barbara Zwolińska, Renata Ostrzeniewska, Dorota Ciołka-Wiśniewska, Grażyna Czarnecka, Andrzej Nawojczyk, Michał Klisiński i Grzegorz Kaczmarek, a także harcerze i harcerki z gorzowskich drużyn.
W pierwszej części uroczystości zaprezentowany został wyremontowany ze środków Oddziału IPN w Szczecinie nagrobek Powstańca Wielkopolskiego i uczestnika wojny polsko-bolszewickiej Marcina Kalmana. Po krótkim wprowadzeniu Pani Marzeny Szulc z IPN, głos zabrali: w imieniu Wojewody Lubuskiego Dyrektor Generalny LUW Radosław Wróblewski, Przewodniczący Rady Miasta Jan Kaczanowiski, oraz inicjator odnowienia pomnika nagrobnego Andrzej Nawojczyk Sekretarz Koła TPPW 1918-1919 w Gorzowie. Następnie odmówiona została modlitwa pod przewodnictwem ks. kapelana por. Wojciech Nowak.
Kolejna część wydarzenia odbyła się przy pomniku nagrobnym Powstańca Wielkopolskiego Michała Sobczaka, który został odnowiony jako pierwszy na gorzowskim cmentarzu z dotacji IPN. Przy grobie głos zabrał krewny Michała Sobczaka Szymon Wieman oraz Michał Klisiński – prezes Koła Towarzystwa Pamięci Powstania Wielkopolskiego 1918-1919 w Gorzowie.
Uroczystość zakończyła się przy pomniku upamiętniającym Powstańców Wielkopolskich, pod którym uczestnicy wydarzenia oddali hołd i uczcili bohaterstwo uczestników tego zwycięskiego zrywu narodowo-wyzwoleńczego.
KALMAN Marcin (Kallman) ur. 01.08.1890 w Inowrocławiu, rodzice: Marcin, Katarzyna; stopień: starszy szeregowiec; Powstaniec Wielkopolski i weteran wojny polsko – bolszewickiej.
Odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym (w pierwszym gorzowskim terminie 28.12.1957) oraz także Medalem za Wojnę 1918-21 i Odznaką Wojsk Wielkopolskich.
Powstanie Wielkopolskie
Był ochotnikiem – brał udział w Powstaniu Wielkopolskim od 05.01.1919 r. – walcząc na froncie północnym m.in. o miasto Inowrocław, Złotniki, Gniewkowo.
Oddział ppor. Cymsa zajął w Inowrocławiu koszary tzw. „czerwone” i w nich pomiędzy 7 a 11 stycznia sformował dwa bataliony piechoty, które przyjęły nazwę 1. i 2. Pułk Grenadierów Kujawskich. Już 11 stycznia 1 i 2 pułki grenadierów stoczyły zacięty, zwycięski bój o Złotniki Kujawskie.
Od 16 stycznia Pułki Grenadierów zostały połączone a na rynku w Inowrocławiu odbyła się przysięga wojskowa.
Z dniem 7 lutego 1919 roku pułk otrzymał nową nazwę: 5 Pułk Strzelców Wielkopolskich.
Pułk obsadza linię Opoki – Wielowieś – Płonkowo – Broniewo – Pszczółczyn pod Łabiszynem o długości około 50 km. Tu nie tylko odpiera skutecznie ataki przeważających sił nieprzyjaciela, wspomagane artylerią, lecz organizuje szereg wypadów w głąb pozycji wroga.
Wojna Polsko – Bolszewicka
Następnie od lata 1919 r. służył w V lub VI Batalionie Wojsk Kolejowych (z których został później utworzony 3 Pułk Wojsk Kolejowych) – w oddziale saperów kolejowych czyli w specjalistycznym rodzaju wojsk inżynieryjnych przeznaczonym do budowy, odbudowy, modernizacji i eksploatacji linii kolejowych oraz mostów na teatrze działań wojennych. Przeszedł szkolenie w zakresie służby wodnej, budowy kolei, mostów drewnianych, ustawianiu kafarów żelaznych i drewnianych.
Wraz z Batalionem walczył w wojnie polsko – bolszewickiej zależnie od potrzeb przesuwającego się frontu: a) albo nie pozostawiając nieprzyjacielowi ani jednego wagonu i parowozu, niszcząc doszczętnie wszystkie ważniejsze obiekty kolejowe, utrudniając tym samym nieprzyjacielowi pościg b) albo np. naprawiając mosty kolejowe na Dnieprze, wykonując szereg poważnych prac budowlanych jak: most na Bugu, średni i ostatni olbrzymi most na Prypeci, przekucie linii kolejowej Krasne-Złoczów-Tarnopol-Brzeżany, zbudowanie mostów przez Dniestr pod Chodorowem, przez Gniłą Lipę pod Rohatynem, przez Seret pod Tarnopolem. Zmarł 23.07.1967, pochowany na Cmentarzu Komunalnym w Gorzowie przy ul. Żwirowej, kwatera 5A/9/18.
Janusz Sieroń
XI Spotkanie Rodzin Powstańczych w Potulicach
Po raz jedenasty, w sobotę 3 lutego 2024 r. spotkały się rodziny Powstańców Wielkopolskich w Potulicach. Na mogiłach powstańców znajdujących się na cmentarzu parafialnym zapłonęły znicze ustawione przez harcerzy, delegacje i rodziny Powstańców Wielkopolskich.Na uroczystość upamiętniającą bohaterów z Potulic, Żelic i okolicznych sołectw przybyli licznie zaproszeni goście. Samorząd Województwa Wielkopolskiego reprezentowała Agnieszka Grzechowiak wiceprzewodnicząca Sejmiku Województwa Wielkopolskiego. Powiat Wągrowiecki reprezentował Tomasz Kranc Starosta Wągrowiecki. Delegacji Gminy Wągrowiec w imieniu Przemysława Majchrzaka Wójta Gminy przewodniczył Jerzy Łukaszczyk zastępca Wójta. Zarząd Oddziału Wielkopolskiego Towarzystwa Pamięci Powstania Wielkopolskiego 1918/19 reprezentował Roman Grewling. Społeczność lokalną reprezentowali: Izabela Wiśniewska dyrektor Szkoły Podstawowej im. Stanisława Staszica w Żelicach, Łukasz Wiatrowski wiceprezes Zarządu Powiatowego OSP RP w Wągrowcu, pwd. Jacek Śrama Komendant Hufca ZHP w Wągrowcu, Zbigniew Tomczak prezes Towarzystwa Miłośników Łekna, Bogdan Gajewski prezes Bractwa Strzeleckiego w Wągrowcu. Pierwszy raz w uroczystościach potulickich wzięła udział delegacja Szkoły Podstawowej im. Jana Pawła II z Prusiec pod przewodnictwem dyrektor Iwony Gruszki.
Uroczystości upamiętniające poległych bohaterów bitwy pod Radwankami zapoczątkowano mszą św. w intencji Powstańców Wielkopolskich, którą odprawił ks. Tomasz Kubiak. Przy pomniku Powstania Wielkopolskiego, od odśpiewania hymnu państwowego, rozpoczęła się druga część obchodów 105 rocznicy powstania. W asyście pocztów sztandarowych i warty honorowej wystawionej przez Grupę Rekonstrukcji Historycznej, delegacje władz samorządowych i instytucji oraz mieszkańcy złożyli wiązanki kwiatów i zapalili znicze pamięci.
Po wspólnym zdjęciu przy pomniku i replice samochodu pancernego Ehrhard,t zebrani przeszli do świetlicy, gdzie Janusz Sieroń prezes Koła TPPW 1918/19 powitał i podziękował za przybycie na XI Spotkanie Rodzin Powstańców Wielkopolskich. Zebranym zaprezentowano dorobek Koła TPPW 1918/19 oraz podjęte działania i inicjatywy na rzecz upamiętnienia bohaterów Powstania Wielkopolskiego.
Podczas Spotkania Rodzin Agnieszka Grzechowiak wiceprzewodnicząca Sejmiku Województwa Wielkopolskiego wręczyła Odznaki Honorowe „Za zasługi dla Województwa Wielkopolskiego Januszowi Sieroniowi, Andrzejowi Surdykowi. Odznakę dla Hufca ZHP Wągrowiec odebrał komendant Hufca pwd. Jacek Śrama. Starosta Wągrowiecki Tomasz Kranc uhonorował „Nagrodą Herbu Powiatu Wągrowieckiego” Jerzego Konwińskiego. W imieniu Zarządu Głównego TPPW 1918/19 Roman Grewling odznaczył Danutę Kitkowską-Sieroń Odznaką Honorową „Wierni Tradycji”.
Uroczystości zakończył występ Wiktorii Paszkiewicz. Dziewczynka zaśpiewała wiązankę pieśni patriotycznych wywołując u zebranych łzy wzruszenia i długotrwałą owację na stojąco.
Wspólne rozmowy, wspomnienia przy słodkim poczęstunku przygotowanym przez Stowarzyszenie Strzecha w Potulicach zakończyły uroczystości XI Spotkania Rodzin Powstańców Wielkopolskich.
Autor jest prezesem lokalnego Koła TPPW
Katarzyna Kozina
Jubileusz w pakoskiej Szkole Podstawowej im. Powstańców Wielkopolskich
Dnia 5 stycznia 2024 roku społeczność Szkoły Podstawowej im. Powstańców Wielkopolskich w Pakości uroczyście świętowała Dzień Patrona Szkoły oraz jubileusz 60-lecia istnienia placówki. W tym dniu odbywały się okolicznościowe apele różnych grup wiekowych oraz spotkania w klasach. Cała szkoła była pięknie udekorowana, zostały wystawione pamiątkowe kroniki, stworzone tematyczne gazetki ścienne, rozdawane okolicznościowe butony.
Jak co roku odbył się uroczysty przemarsz pocztu sztandarowego, delegacji, gości oraz społeczności szkolnej na cmentarz parafialny w Pakości przed pomnik upamiętniający poległych powstańców. Prezes Pakoskiego Koła Towarzystwa Pamięci Powstania Wielkopolskiego p. Małgorzata Dzióbkowska rozpoczęła ceremonię, a następnie wiceprezes p. Wiesław Kończal podkreślił ważność i istotę Powstania Wielkopolskiego dla państwa polskiego. Z kolei p. dr Róża Sielecka, zastępca burmistrza, przypomniała rolę jaką odegrało powstanie w historii naszego kraju i gminy. Kulminacyjnym momentem był apel poległych, po którym delegacje złożyły kwiaty przed pomnikiem.
Po wzruszającej ceremonii na cmentarzu parafialnym rozpoczęło się uroczyste celebrowanie jubileuszu 60-lecia w murach szkoły. Nauczyciele i uczniowie przygotowali niezwykły apel, podczas którego podziwiano występy wokalne, aktorskie i taneczne uczniów.
W dalszej części programu wyświetlono prezentację związaną z historią szkoły, zdjęcia oraz życzenia, które zostały przesłane w formie filmów wideo dla społeczności placówki od Ministry Edukacji p. Barbary Nowackiej, Rzeczniczki Praw Dziecka p. Moniki Hornej-Cieślak, wnuczki dowódcy kompanii pakoskiej w Powstaniu Wielkopolskim p. Bogny Poczekaj-Ryszczuk, nauczycieli, uczniów, przedstawicieli zaprzyjaźnionych placówek oświatowych i innych osób pragnących przekazać swoje gratulacje. Program zakończył polonez, a następnie głos zabrała wicedyrektor szkoły p. Magdalena Majchrzak-Tschurl, która odczytała akt ustanowienia Święta Patrona Szkoły z 1975 roku i podziękowała wszystkim za obecność. Na zakończenie głos oddano zaproszonym gościom. Przemawiali przedstawiciele władz samorządowych, w tym przewodnicząca Rady Miejskiej w Pakości p. Joanna Błaszak, zastępca burmistrza p. dr Róża Sielecka.
Kontynuacją uroczystości była msza święta odprawiona 6 stycznia 2024r. w kościele parafialnym pw. św. Bonawentury w Pakości w intencji Szkoły Podstawowej im. Powstańców Wielkopolskich z okazji 60.rocznicy powstania oraz poległych i zmarłych powstańców oraz członków ich rodzin. Zwieńczeniem obchodów Święta Patrona Szkoły i jubileuszu 60-lecia istnienia placówki był Marsz na Orientację Szlakiem Powstańców Wielkopolskich na trasie Pakość- Kościelec-Pakość w dniu 13.01.2024r.
Autorka jest nauczycielem Szkoły Podstawowej
im. Powstańców Wielkopolskich w Pakości
i członkiem Koła TPPW
Arkadiusz Słabig
Powstańcze święto w Miałach (19 stycznia 2024 roku)
Cykliczne Święto Patrona Szkoły im. Powstańców Wielkopolskich w Miałach w tym roku miało wyjątkowy wymiar ze względu na towarzyszące mu okoliczności. Mając na uwadze upamiętnienie 105. rocznicy walk powstańczych w Puszczy Noteckiej i 104. rocznicy przyłączenia południowej Wieleńszczyzny do Polski rozbudowano program uroczystości. Po nabożeństwie zorganizowano uroczysty przemarsz społeczności szkolnej wraz z zaproszonymi gośćmi przez Miały w honorowej asyście pojazdu pancernego „Kazimierz Grudzielski”, będącego własnością Stowarzyszenia Rekonstrukcji Historycznej „Ehrhardt M17”. Jest to replika słynnego „pancernika” zdobytego przez żołnierzy wielkopolskich w Budzyniu w lutym 1919 roku.
Przed budynkiem szkoły odbył się Apel Pamięci przywołujący postaci bohaterów wielkopolskiej drogi do niepodległości. Dr hab. Rafał Reczek, dyrektor Oddziału Instytutu Pamięci Narodowej w Poznaniu, dr hab. Arkadiusz Słabig, prezes mialskiego Koła Towarzystwa Pamięci Powstania Wielkopolskiego 1918-1919, Joanna Ignaszak, dyrektor Szkoły Podstawowej im. Powstańców Wielkopolskich w Miałach i Elżbieta Rybarczyk, burmistrz Wielenia dokonali uroczystego odsłonięcia pomnika z inskrypcją o treści: „W hołdzie naszym przodkom, mieszkańcom Miałów, Mężyka i Białej, walczącym w latach 1918-1920 w ochotniczych oddziałach powstańczych, Armii Wielkopolskiej i Wojsku Polski. W 105. rocznicę walk powstańczych w Puszczy Noteckiej i w 104. rocznicę przyłączenia południowej części ziemi wieleńskiej do Polski. Miały 19 stycznia 2024 roku”. Budowę wskazanego obiektu sfinansowano dzięki wsparciu Instytutu Pamięci Narodowej, dotacji Fundacji Krystyny i Andrzeja Gawrońskich, a także ze środków własnych mialskiego Koła TPPW 1918-1919. W zaprojektowanie pomnika zaangażowali się dr hab. A. Słabig, Wojciech Chałupka (naczelnik Oddziałowego Biura Upamiętniania Walk i Męczeństwa IPN w Poznaniu) i Anna Hekert (inspektor w OBUWiM IPN w Poznaniu). Wykonawstwem zajął się Zakład Kamieniarski Granit z Czarnkowa, kierowany przez Lucynę i Bogdana Nowaków.
Kolejnym etapem Święta Patrona była uroczysta akademia, podczas której głos zabrali: J. Ignaszak, E. Rybarczyk, dr hab. R. Reczek, Roman Grewling (wiceprezes Zarządu Oddziału Wielkopolskiego TPPW 1918-1919) i dr hab. A. Słabig. Po ich wystąpieniach uczniowie mialskiej szkoły, przygotowujący się pod kierunkiem Iwony Bajran, nauczycielki języka polskiego, przedstawili program artystyczny odwołujący się w swej treści do dziejów Powstania Wielkopolskiego. Inscenizacja spotkała się z entuzjastycznym przyjęciem gości, rodziców i nauczycieli.
W finalnej części powstańczego święta zaproszeni goście zwiedzili w holu szkoły wystawę prac plastycznych zgromadzonych w ramach III Powiatowego Konkursu Plastycznego „A przez Wielkopolskę leci krzyk wolności”. Catering zapewnili Katarzyna Szymańska (Bistro nad Wodospadem) i Henryk Korpys, sołtys wsi Miały.
Słowa podziękowania kierujemy do wszystkich osób i instytucji, które zaangażowały się organizację powstańczego święta w Miałach i wsparły inicjatywę budowy pomnika.
Dr hab. Arkadiusz Słabig jest prezesem mialskiego Koła Towarzystwa Pamięci Powstania Wielkopolskiego 1918/19